بسم الله الرحمن الرحیم
ما در این مدت مصیبتها دیدهایم، مصیبتهای بسیار بزرگ و بعضی پیروزیها حاصل شد که البته آن هم بزرگ بوده، مصیبتهای زن های جوان مرده، مردهای اولاد از دست داده، طفلهای پدر از دست داده.
من وقتی چشمم به بعضی از اینها که اولاد خودشان را از دست دادهاند میافتد، سنگینی در دوشم پیدا میشود که نمیتوانم تاب بیاورم. من نمی توانم از عهده این خسارات که بر ملت ما وارد شده است برآیم، من نمی توانم تشکر از این ملت بکنم که همه چیز خودش را در راه خدا داد، خدای تبارک و تعالی باید به آنها اجر عنایت فرماید.
من به مادرهای فرزند از دست داده تسلیت عرض میکنم و در غم آنها شریک هستم. من به پدرهای جوان داده، من به آنها تسلیت عرض می کنم. من به جوان هائی که پدرانشان را در این مدت از دست داده اند تسلیت عرض می کنم.
آنچه از زبان معصومان(ع) در ادعیه و مناجاتها آمده این تعبیر است: «وَالْحَمْدُ لِلّهِ قاِصمِ الجَّبارینَ مُبیرِ الظّالِمینَ»؛ [۱] یعنی ستایش خدای را که درهم شکننده سرکشان و نابودکننده ستمکاران است.
این عبارت در دعای افتتاح آمده و امام صادق (علیه السلام) میفرماید: پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) این دعا را در ماه مبارک رمضان میخواند و مشابه عبارت فوق در دعاهای دیگری نیز وجود دارد.
البته توجه شود که عباراتی چون «بسم الله قاسم الجبارین» درست نیست و عبارت صحیح «بسم الله قاصم الجبارین» صحیح است. در عبارت «بسم الله القاصم الجبارین» نیز چنانچه «القاصم» را اضافه لفظیه بگیریم درست میشود.
[۱]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج ۱، ص ۱۴۰، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
درباره این سایت